Nu de eerste dag van oktober is aangebroken is het tijd om kort terug te blikken op de maand september. We hebben in september 4 bekerwedstrijden gespeeld met wisselend succes. Twee gewonnen en twee verloren betekent een einde aan de bekeraspiraties. Prachtige wedstrijden gezien, maar ook potjes die we maar snel moeten vergeten. Die wisselvalligheid hoort bij dit jonge team dat iedere wedstrijd alles geeft.

Voor de wedstrijd tegen UDO zijn er nogal wat personele problemen. Zo missen we Bryan omdat hij een weekend met zijn familie op stap is. Daarnaast kampen veel van onze jongens met (kleine) lichamelijke klachten. Twan heeft een wat grotere blessure en zal deze wedstrijd aan de kant blijven. Yassine heeft nog last van zijn lies, Sami loopt niet soepel en de linker knie van Senne doet ook niet wat we willen. Gelukkig beschikken de jongens over een eigen medische staf en met hier en daar een (gekleurde) tape houden we het team bij elkaar.

Stipt om 10:15 uur beginnen we onze wedstrijd op het kunstgras van veld 2. We starten redelijk en laten de bal goed rondgaan. Af en toe komt UDO er met speldenprikjes uit, maar de verdediging bestaande uit keeper Vince en de verdedigers Sami, Yassine en Serua staan hun mannetje. Op het middenveld verzetten Thijs en Levy bergen werk om de aanvallers, Senne, Jesper en Joshua in stelling te brengen. De eerste 10 minuten houdt UDO nog stand, daarna valt de eerste goal.

De bal wordt vanaf de linkerkant opgebracht. Een voorzet van Senne gaat aan een heleboel jongens voorbij, tot hij voor de voeten van Joshua terecht komt. Zonder nadenken schiet hij de bal hoog in het doel voor de verdiende 1-0. Het publiek langs de kant gaat er eens goed voor staan, de boys zijn los, het kan niet anders dan dat er nu meer goals vallen.

Was dat maar waar. Waar we de strijd en arbeid wel leveren komt UDO heel voorzichtig beter in het spel, wat na een kwartier in de 1-1 resulteert. Als een paar minuten later zelfs de 1-2 door UDO wordt gescoord moeten de jongens er een tandje bijdoen. De 2-2 valt vlak voor rust. Vanuit het middenveld wordt de bal naar Joshua gespeelt, hij ziet een gaatje aan de linkerkant van het doel en schiet de bal tegen de touwen. De ontlading is groot en de jongens vallen elkaar in de armen. Niet veel later fluit de scheids voor de rust, tijd voor limonade en een peptalk van Martijn en Dimitri.

Na rust komen de Boys heel snel op 3-2. Uw razende reporter heeft de goal zelf niet gezien (was nog met een theezakje aan het klooien) maar wat ik uit betrouwbare bron heb vernomen is dat er een scrimmage voor de goal van UDO was. Levy vuurde een vlammend schot op goal, waarbij uiteindelijk invaller Sven het laatste tikje tegen de bal gaf voor de 3-2 voorsprong. En nu niet meer weggeven Boys!

Dat weggeven zou gelukkig niet meer gebeuren, maar voor het aanwezige publiek (en voor de toekomst) zou het wel prettig zijn als de jongens de kansen die ze krijgen ook afmaken. We hebben in de tweede helft het aluminium van het doel overal geraakt, maar verder dan 3 doelpunten kwamen de Boys niet.

Volgende week naar koploper Voorschoten. Om des Keizers baard, maar ik verwacht toch een gretige groep die het niet kan laten om voor de winst te spelen.

Uw Razende Reporter,

Ralph