Voor Ineke Huijsdens was voetbal véél meer dan de wedstrijd tussen twee teams. Natuurlijk ging het ook om de uitslag. Maar als ze bijvoorbeeld bij Boys 1 kwam kijken, ging het haar vooral om het rondje wandelen en met iedereen een praatje maken. En: lid zijn van een vereniging betekende voor haar: als vrijwilliger de handen uit de mouwen steken. Vanmiddag namen we afscheid van Ineke, die afgelopen zondag op 74-jarige leeftijd onverwacht overleed aan de gevolgen van een hartstilstand.

Als vader en moeder van Stefan, toen hij als kleine jongen wilde gaan voetballen, belandden Kees en Ineke Huijsdens rond 1990 bij Alphense Boys. Met uitzondering van oudste zoon Vincent, die een volleyballer was en naar het oosten van het land verhuisde, groeide het gezin uit tot een echte Boysfamilie. Vader Kees werd eerst leider van Stefan’s team, moeder Ineke en zus Linda vaste supporters. Sindsdien waren er weinig zaterdagen meer dat zij níet bij de Boys waren te vinden. Ineke was echt van mening, dat als je kind bij een club speelt je als ouder ook wat voor de club moet doen. Zij en Kees gaven dat ook door aan hun kinderen, want toen ze ouder waren hebben Stefan en Linda verschillende vrijwilligerswerkzaamheden uitgevoerd.

Kees belandde al snel in het jeugdbestuur en vervulde meer dan vijftien jaar het wedstrijdsecretariaat. Ineke begon achter de bar en was ook gastvrouw in de tribune bij thuiswedstrijden van het eerste. Boys 1 volgde ze in die tijd thuis en uit, wat zoals gezegd voor haar vooral sociaal van grote betekenis was. En als Feyenoord op hetzelfde moment speelde, hield zij iedereen op de hoogte van de score aldaar.

Ook bij nagenoeg alle andere grote activiteiten op de club toonde Ineke grote betrokkenheid en hielp ze mee. Of het nu Kerstdiners, het Sportweekend, bingo- en klaverjasavonden waren, Ineke was van de partij. Zij en Kees hielden er veel vriendschappen met andere Boys-vrijwilligers aan over. Kort na de eeuwwisseling trad Ineke als secretaris toe tot het bestuur. Ze maakte geen geheim van haar trots dat ze daarmee de eerste vrouw in het Boys-bestuur was.

Merkwaardig, in dat licht, was wel dat ze met meidenvoetbal niet veel op had en dat zei ze dan  gewoon. Iedereen mocht namelijk altijd weten wat Ineke vond. Dat anderen dingen soms anders vonden, wilde ze soms moeilijk snappen. Dat was óók Ineke. Waar ze écht moeite mee had, was ongefundeerde kritiek op het bestuur waar zij deel van uitmaakte. Om die reden hield ze het na haar eerste bestuurstermijn voor gezien.

Maar aan de Boys, waar ook haar kleinkinderen gingen voetballen, bleef ze trouw. Bijvoorbeeld ook als lid van de Club van Honderd. Dat veranderde allemaal in maart 2023, toen Ineke niet goed uit een hartoperatie kwam en langdurig moest revalideren. Net als Kees trouwens, die uitgerekend in die periode op de intensive care verbleef als gevolg van corona. Ze hielden daar allebei een verminderde gezondheid en mobiliteit aan over. Toch kwam het overlijden van Ineke afgelopen zondag onverwacht.

Zaterdag wordt voorafgaand aan de thuiswedstrijd van Alphense Boys tegen HVV een minuut stilte gehouden, ter nagedachtenis aan Ineke.

Rust zacht Ineke, dank voor alles wat je voor Alphense Boys hebt gedaan en betekend.